Koniecznie czytać

Brammer, L. M. (1984). Kontakty służące pomaganiu. Procesy i umiejętności. Warszawa: Studium Pomocy Psychologicznej Polskiego Towarzystwa Psychologicznego.

Podział pracy na zajęciach

Data	Temat	Osoby
25.03.2017	Prowadzenie i Odzwierciedlanie	Weronika S., Małgorzata G.
08.04.2017	Podsumowywanie i Informowanie	Karolina T., Justyna B., Małgorzata S.
22.04.2017	Konfrontowanie	Mateusz Ch.; Michał T., Patryk. S., Anna P.,  Maria L.
21.05.2017	Interpretowanie	Natalia P.

Literatura podstawowa

Brammer, L. M. (1984). Kontakty służące pomaganiu. Procesy i umiejętności. Warszawa: Studium Pomocy Psychologicznej Polskiego Towarzystwa Psychologicznego.

Johnson, D. W. (1992). Podaj dłoń. Warszawa: Instytut Psychologii Zdrowia i Trzeźwości.

Szustrowa, T. (1991). Swobodne techniki diagnostyczne – wywiad i obserwacja.  Warszawa: Wydawnictwo Uniwersytetu Warszawskiego.

Literatura uzupełniająca:

Czabała, Cz. J., Sęk, H. (2000). Pomoc psychologiczna. W: J. Strelau (red.), Psychologia. Podręcznik akademicki. Jednostka w społeczeństwie i elementy psychologii stosowanej. (tom 3, s. 605-621). Gdańsk: Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne.

Egan, G. (1985). Uczestnictwo w grupowym treningu psychologicznym i rozwój interpersonalny. Warszawa: Studium Pomocy Psychologicznej Polskiego Towarzystwa Psychologicznego.

Goldstein, A. (1983). Metody ulepszania kontaktów służących pomaganiu, Nowiny Psychologiczne, 10.

Grzesiuk, L. (red.). (1994). Psychoterapia. Szkoły, zjawiska, techniki, specyficzne problemy. Warszawa: PWN.

Jedliński, K. (1993). Sztuka słuchania. W: J. Santorski (red.), ABC Pomocy Psychologicznej. Rezonans i Dialog (t. 8, s. 13 – 26). Warszawa: Jacek Santorski & Co Agencja Wydawnicza.

Santorski, J. (red.). (1984). Nowe strategie i techniki pomocy psychologicznej. Warszawa: PTHP.

Sęk, H. (1986). Wsparcie społeczne – co zrobić żeby stało się pojęciem naukowym. Przegląd Psychologiczny, 29, 3, 791-800.

Termin zaliczenia ustalony z pierwszą grupą to: niedziela 21 maja 2017 godzina 11.30.

Poniżej przykładowe pytania:

1. Celem kierowania pośredniego jest:

• kierowanie za pośrednictwem komunikatów niewerbalnych,
• skłonienie wspomaganego do rozpoczęcia, a następnie do utrzymania odpowiedzialności za podtrzymanie biegu rozmowy,
• wzięcie odpowiedzialności wspomaganego za konsekwencje spotkania,
• zastosowanie się klienta do porady wypowiadanej nie wprost.

2. Na którym z poziomów interpretacji wprowadzane są wątki dotyczące potrzeb:

• parafrazie treści,
• łagodnym interpretowaniu,
• interpretowaniu,
• interpretacji głębokiego poziomu.

3. Wspomagany: czuję się jakoś dziwnie, mam ochotę robić tyle rzeczy, właśnie pomyślałem, że to zdarzenie, o którym Pani wcześniej opowiadałem, było naprawdę ważne, wszystkie osoby z którymi się spotykam, mówią mi podobne rzeczy… Już nie wiem od czego zacząłem… Pomagający: Mówi Pan o wielu, wielu sprawach… Co naprawdę chce Pan powiedzieć? Interwencja Pomagającego to:

• sprawdzanie percepcji,
• pytanie otwarte,
• klaryfikacja,
• konfrontacja.